بندرخت

بندرخت حرارتی (به انگلیسی: Heated Clothes Airer یا Electric Clothes Dryer Rack) دستگاهیه که شبیه بندرخت معمولیه، اما با قابلیت گرم شدن برای خشک‌کردن سریع‌تر لباس‌ها. در واقع یه ترکیب از بندرخت و سیستم گرمایشی برقیه.

 


تاریخچه بندرخت حرارتی

تاریخچه‌ی بندرخت حرارتی یا Heated Clothes Airer ارتباط نزدیکی با سیر تکامل لوازم شست‌وشو و خشک‌کردن لباس در قرن ۱۹ و ۲۰ داره.

🧺 آغاز کار – قرن نوزدهم (۱۸۰۰s)

  • تا اواخر قرن ۱۹، مردم لباس‌ها را با دست می‌شستند و برای خشک‌کردن از طناب یا بندرخت چوبی یا فلزی ساده استفاده می‌کردند.
  • در مناطق سرد و بارانی (مثل بریتانیا یا ایرلند)، خشک‌کردن لباس در فضای باز سخت بود؛ بنابراین اولین بندرخت‌های سقفی (Ceiling Airer) طراحی شدند — مجموعه‌ای از چوب‌های موازی که روی سقف آشپزخانه آویزان می‌شدند تا گرمای اجاق بخاری به آن‌ها برسد.


🔌 ابداع سیستم‌های حرارتی – اوایل قرن بیستم

  • با گسترش برق در خانه‌ها، ایده‌ی گرم‌کردن هوای اطراف بندرخت پدید آمد.
  • در ایالات متحده و بریتانیا، مهندسانی تلاش کردند میله‌های فلزی حاوی المنت برقی بسازند که خودِ بندرخت گرم شود.
  • این طرح‌ها هنوز خام بودند و ایمنی پایینی داشتند (خطر برق‌گرفتگی و داغی بیش‌ازحد).

 

⚙️ دهه‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ — تولد خشک‌کن‌های برقی و عقب‌نشینی بندرخت حرارتی

  • با ورود خشک‌کن‌های درام‌دار (Electric Tumble Dryer)، بسیاری از خانواده‌ها دیگر از بندرخت حرارتی استفاده نکردند.
  • اما در اروپا، به‌ویژه بریتانیا و کشورهای اسکاندیناوی، که خانه‌ها کوچکتر بودند و مصرف انرژی دغدغه بود، تولید محدود بندرخت‌های حرارتی ایمن‌تر ادامه یافت.


⚡ رونق دوباره در قرن ۲۱ — نسخه‌های کم‌مصرف و تاشو

  • از حدود سال ۲۰۰۰ به بعد، با افزایش آگاهی از مصرف انرژی و هزینه برق، بندرخت‌های حرارتی سبک و تاشو دوباره محبوب شدند.
  • شرکت‌هایی مثل LakelandDry:SoonHoneywell, و بعدها برندهای آسیایی مثل BearDeermaMidea نمونه‌های جدیدی با المنت‌های کم‌مصرف ساختند.
  • این مدل‌ها معمولاً:
    • بدنه آلومینیومی،
    • محافظ حرارتی خودکار،
    • و طراحی تاشوی پرتابل دارن.

 ✳️ اجزای بندرخت حرارتی

  • میله‌های فلزی یا آلومینیومی گرم‌شونده: داخلش المنت‌های برقی هست که حرارت ملایمی تولید می‌کنن.
  • پایه تاشو: معمولاً مثل بندرخت معمولی باز و بسته می‌شه.
  • کنترل دما یا زمان‌سنج (در بعضی مدل‌ها): برای صرفه‌جویی در انرژی و محافظت از لباس.
  • محافظ گرمایی خودکار: وقتی دما زیاد بشه، دستگاه خودش خاموش می‌شه.

🔸 نحوه‌ی کار

  • لباس‌های خیس یا نم‌دار رو روی میله‌ها پهن می‌کنی. بعد دستگاه رو به برق میزنی، میله‌ها کم‌کم گرم می‌شن (معمولاً تا حدود ۴۰–۶۰ درجه سانتی‌گراد) و رطوبت لباس با گرمای ملایم تبخیر میشه.
  • در مقایسه با خشک‌کن‌های برقی بزرگ، مصرف برقش خیلی کمتره.

✅ مزایای استفاده

  • خشک‌کردن سریع‌تر لباس بدون اشغال زیاد فضا
  • مناسب برای آپارتمان‌ها یا فصل زمستون
  • مصرف برق کمتر از خشک‌کن درام‌دار
  • قابل جمع شدن و جابه‌جایی آسان

 

⚖️ مزایا و معایب بندرخت حرارتی

در ادامه مزایا و معایب بندرخت حرارتی رو به‌صورت کامل و دسته‌بندی‌ شده اومده تا دید روشنی ازش داشته باشید

مزایای بندرخت حرارتی

1. خشک شدن سریع‌تر لباس‌ها

  • به دلیل وجود المنت‌های گرمایی داخل میله‌ها، لباس‌ها معمولاً در چند ساعت (نه روزها مثل بندرخت معمول) خشک می‌شن.
  • به‌ویژه در زمستان یا هوای مرطوب خیلی مفیده.

2. مصرف برق کمتر از خشک‌کن درام‌دار

  • چون حرارتش ملایمه (حدود ۴۰–۶۰ درجه سانتی‌گراد) و تهویه قوی مثل خشک‌کن ماشینی نداره، توان مصرفی‌اش معمولاً پایینه.

3. امن‌تر برای پارچه و بافت لباس

  • برخلاف خشک‌کن ماشینی که چرخش شدید داره، این نوع بندرخت لباس‌ها رو نمی‌چرخونه و باعث سائیدگی یا جمع شدنشون نمی‌شه.

4. مناسب برای آپارتمان‌ها

  • کوچک، قابل‌حمل و تاشوست. خیلی‌ها ازش در تراس یا فضای داخل استفاده می‌کنن.

5. بی‌صدا و بدون نیاز به تهویه خاص

  • برخلاف خشک‌کن برقی، صدا نداره و نیازی به خروج بخار به بیرون نیست.

⚠️ معایب بندرخت حرارتی

1. زمان خشک شدن هنوز بیشتر از خشک‌کن ماشینی

  • با وجود حرارت، خشک شدن هنوز چند ساعت طول می‌کشه (معمولاً بین ۳ تا ۶ ساعت بسته به ضخامت لباس‌ها).

2. برای لباس‌های کاملاً خیس مناسب نیست

  • اگر لباس‌ها خیلی خیس باشن (آب ازشون بچکه)، گرما نمی‌تونه مؤثر عمل کنه و ممکنه به المنت‌ها آسیب بزنه.

3. مصرف برق بالاتر از بندرخت معمولی

  • هرچند نسبت به خشک‌کن برقی کمتره، ولی نسبت به بندرخت عادی باز هم انرژی مصرف می‌کنه.

4. نیاز به مراقبت ایمنی

  • باید روی پریز سالم و مکان خشک استفاده شه. تماس با آب خطر برق‌گرفتگی داره.

5. قیمت نسبتاً بالاتر

  • بسته به مدل و برند، قیمتی بین حدود ۳ تا ۸ میلیون تومان (در ایران – پاییز ۱۴۰۴) دارن، در حالی که بندرخت معمولی شاید کمتر از ۱ میلیون باشه.